မေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။

 မေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ အီးေမးလ္ေတြ စစ္လုိက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲက ပို႔လိုက္တဲ့ စာတေစာင္ ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို မၾကာခဏ လာဖတ္ေလ့ရိွတဲ့ စာဖတ္သူ တေယာက္က ပုိ႔လိုက္တဲ့ စာျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ ေရးပုိ႔ေပးတဲ့ စာထဲမွာ ပါတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက က်ေနာ္ တဦးတည္းသာတင္မက အားလုံးကပါ ၀ိုင္း၀န္း ေျဖၾကားေပးၾကရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ယူဆလို႔ အဲဒီ မိတ္ေဆြရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ေတာင္းခံၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အေျခအေနအရ အဲဒီ မိတ္ေဆြရဲ့ နာမည္နဲ႔ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႔ကုိေတာ့ ထိန္ခ်န္ခြင့္ျပဳပါ။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အခု ပို႔စ္ကို လာဖတ္မိသူ အားလုံးကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ မိမိေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံအလိုက္၊ ေတြ႔ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြ၊ အႀကံျပဳခ်င္တာေတြကို ေ၀မွ်ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ မိမိအေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ႀကိဳက္သလို ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို သြားေရာက္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနသူေတြအတြက္ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ေရးလိုက္တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြ၊ အၾကံဉာဏ္ေတြကေန တဆင့္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းတခုခု ရသြားတယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေက်နပ္စရာေကာင္းမွာပါပဲ။

က်ေနာ့္ဆီကုိ ေရာက္တာတဲ့ စာ မူရင္းကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္းပါပဲ…

ကို ကလိုေဆးေရ...

အစ္ကိုက က်ေနာ္ကိုမသိေပမယ့္ က်ေတာ္ကေတာ့ မၾကာမၾကာ အစ္ကို႕ရဲ Blog ကိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေတာ္နာမည္က … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … …… … … …
… … … … … … … … … …… … … … … … … …
… … … … … …… … … … … … … … … … … …

က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေျပာစရာေတြရွိေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္္တို႕ေတြဟာ လုပ္ရင္းနဲ႕သင္ယူေနရတာေၾကာင့္
ေ၀ဖန္မႈေတြကတစ္ဆင့္ သင္ၾကားေနရတယ္ ဆိုတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္အရာကိုဆို ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါတယ္လို႕လည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေမးလ္လိပ္စာ လွမ္းေတာင္းလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အစ္ကို႔ကို ေမးစရာေလးရွိလို႕ပါ။

အင္တာဗ်ဴးေပ့ါဗ်ာ။ ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ လူေတြေျဖေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ့္ အေၾကာင္းေလးေတြပါ။
က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ ခုလူငယ္ေတြေရာ၊ လူၾကီးေတြပါ စဥ္းစားေနၾကတာက ႏိုင္ငံျခားသြားမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ။
ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူေတြပါသလို၊ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့လူေတြလည္း ပါပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေရာက္သြားဖို႕သက္သက္ကို အရင္ စဥ္းစားပါတယ္။ ေနာက္မွမီးစင္ၾကည့္ ကမယ္ဆိုတာေတြလည္းပါပါတယ္။
အဆင္ေျပသြားတဲ့ လူေတြရွိသလို အဆင္မေျပဘဲ ျပန္လာရတဲ့လူေတြလည္း ရွိေနရတယ္လို႕
ၾကားေနရပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ေတြ မသမာမႈလုပ္တယ္ ဆိုတာေတြလည္း ေနာက္ပိုင္းေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕လာရပါတယ္။ အမ်ားစုကလည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးခ်င္တဲ့ ပံုစံေတြေတြ႕ေနရပါတယ္။
လတ္တေလာ ဒီမွာေယဘုယ်အားျဖင့္…

ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ဖို႕ စဥ္းစားၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့အထဲက
အေျပာ မ်ားေနတာကေတာ့ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္းနဲ႕ ပညာရွာ အခ်ိန္တန္ရင္ အလုပ္ပါရႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္း။

ေနာက္တစ္ခုက တရား၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မ၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အရင္ဆံုး ရရာအလုပ္လုပ္ျပီး ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည့္ ဆက္လုပ္မယ္္ ဆိုၿပီး စဥ္းစားတဲ့လမ္းေၾကာင္း။

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့
မိဘကလည္း ပိုက္ဆံရွိတယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသြားလို႕ ပိုအဆင္ေျပဖို႕ပဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္း၊

ဒီတစ္မ်ိုးကေတာ့ ရွားပါေသးတယ္။
ဒီမွာတတ္တဲ့ပညာနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားမွာ အဆင္ျမင့္ အလုပ္အကိုင္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ဖို႕သက္သက္နဲ႕ ထြက္ဖို႕ ရည္ရြယ္တဲ့သူေတြပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးမွာ သြားမယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြရွိေနပါတယ္။

အားလံုးကလည္းသြားဖို႕နဲ႕ အတူ အဆင္ေျပမွာပါဆိုတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္းပါေနၾကပါတယ္။ သြားၿပီးမွ အဆင္မေျပ ျဖစ္တာကိုေတာ့ဘယ္သူမွမလိုခ်င္ၾကပါဘူး။ အမ်ားစုက အေျခက်ေနထိုင္ဖို႕အထိ
စဥ္းစားလာၾကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာလက္ေတြ႕ေနထိုင္ေနတဲ့ လူေတြအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႕ျပင္ေနၾကတဲ့လူေတြကို
ဘယ္လိုအၾကံေတြမ်ား ေပးႏိုင္ၾကမလဲ။

သူတို႕ကိုယ္စား ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေမးလိုပါတယ္။ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာအျမင္ေတြေပးႏိုင္ရင္
ပိုေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ေမးလိုတဲ့ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ … …

၁။ ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့လူတိုင္း အဆင္ေျပဖို႕ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္အားျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။ (ဒီေမးခြန္းအတြက္ေျဖဆိုေပးတဲ့ေနရာမွာ အစမွာေျပာခဲ့တဲ့ စဥ္းစားပံု လမ္းေၾကာင္းေပၚကို အေျခခံေစလိုပါတယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္လည္းေဆြေႏြးႏိုင္ပါတယ္။)

၂။ ပထမဆံုးေက်ာင္းသြားတက္မယ္...။ ေက်ာင္းတက္ရင္းအလုပ္လုပ္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ေက်ာင္းျပီးမွ အလုပ္ရွာလုပ္မယ္ ဆိုတာလည္းရွိမယ္။ အလုပ္အတြက္ သီးသန္႕သြားတာ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း အလုပ္ရွာ၊ ေနာက္… အေျခက်ေနထိုင္ဖို႕ စဥ္းစားတဲ့လူေတြ အတြက္ ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္မလဲ။

၃။ တခ်ိဳ႕ကလည္းရွိပါတယ္။ သားသမီးေတြ ႏိုင္ငံျခားသြားႏိုင္ဖို႕ ရွိသမွ်အရင္းအႏွီး၊ အိမ္ရာ အစရွိသျဖင့္္ထုခြဲၿပီး စြန္႕စားလိုက္ကာမွ အဆံုးမွာ အခက္ေတြ႕ေနရတဲ့ လူေတြပါ။ ဒီလိုစြန္႕စားတာမ်ိဳးေကာလုပ္သင့္ပါသလား။

၄။ ႏိုင္ငံျခားထြက္တယ္ဆိုတာ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာၾကံဳရမယ့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ့္ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး မရွိရင္ မလြယ္လွဘူး ဆိုတာေတြ ေျပာေနၾကတာရွိပါတယ္။ ဒါကေကာ ဘယ္ေလာက္အထိမွန္ႏိုင္မလဲ။ ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားမွာ
ၾကၤဳရႏိုင္တဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကေရာဘာေတြမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလဲ။

၅။ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေတြအတြက္ေရာ ႏိုင္ငံျခားကအလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။

၆။ ေနာက္ေျပာၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခာသြားတယ္ဆိုတာ ထီထိုးတာမဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ေနတာက
စြန္႕စားျပီး သြားရတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သက္သက္သာသာမဟုတ္ပဲ ျပန္မရတဲ့လူေတြက မ်ားေနတယ္။
အလုပ္ၾကမ္းသမားမဟုတ္ေတာ ့အခက္ၾကၤဳတဲ့အခါ ေျဖရွင္းဖို႕ခက္ျပီး မအပ္စပ္တာေတြ၊ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ
ျဖစ္လာရတယ္။ မိန္ခေလးေတြ ဆိုရင္ ယဥ္ေက်းမႈအရ မတူညီတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနေတာ့ လိုက္ေလ်ာညီေထြ
ျဖစ္ဖို႕၊ အခက္အခဲရွိလာတဲ့အခါ အလြယ္တကူေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာေတြမွာ လက္ေတြ႕အေနအထားအရ ရုန္းကန္
ေနရတဲ့ အေျခအေနတြရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြလည္းၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္အထိ မွန္ကန္မႈေတြ ရွိႏိုင္ပါသလဲ။

၇။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနထိုင္ဖို႕ ကုန္က်စရိတ္အေသးအဖြဲက စလို႕ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ နဲ႕
အစ္ကိုတို႕ဆီမွာေရာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ရတဲ႕ ၀င္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြ ကြာဟမႈက ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။

၈။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသြားမယ့္လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီမွ သြားသင့္ဆိုတာကို လက္ခံပါသလား ဆိုတာနဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အသြင္ေဆာင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသို႕သြားေရာက္မႈေတြ အတြက္ ထြက္ခြာသူေတြဟာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္သင့္သလဲဆိုတာ သီးျခားအၾကၤေပးေစလိုပါတယ္။